Bu kitap, tanrı-analar çağında, kadınların dünyayı kendi görüşleri doğrultusunda yorumlayıp bir felsefe oluşturduklarını, evrensel bir dil yarattıklarını, günümüzde sanat alanında kullanılan imgelerin, simgelerin de onların bu felsefesinden çıktığını sözcük bağıntılarından hareket ederek kanıtlamaya çalışmaktadır. Bugün hemen her dilde kadınlar tarafından yaratılmış ve yazısız tarihin izlerini taşıyan pek çok sözcük ve kavram vardır. Evrensel tanrı-ana dilinin içinde en geniş yer kaplayanlar ise “M” ve “N” sesli harfleridir . Tanrı-anaların “M” sesini “moda” yaptıkları çok uzun bir zaman diliminde adı geçen harf seslerini taşıyan heceler, bu önder kadınların adlarında güven verici bir “marka” niteliğindeydi. Anayanlı-soy geleneği tanrı-anaların önce kutsal nesneleri ve adlarını çocuklarına kalıt bırakmalarıyla başladı. “M”li ve ve “N”li adlar böylece onların rahipleri, daha sonra rahip-kralları olan erkek evlatlarına da geçti. “M” ve “N” sesinin tılsımlı olduğu inancı bu harf sesleri modasının ataerkil dönemde de sürmesini sağladı. Tıpkı tılsımlı tanrı-ana giysisinin Hristiyanlıkta rahiplerin giydiği süslü giysilerde sürdüğü gibi.
(Payel Yayınları, 2016)