Yıldız Cıbıroğlu, bu çalışmasında kadınların saçlarını örtmesi ve “türban” takmasının tarihsel kökenlerini araştırmaktadır. Yazara göre, üretim çağını başlatan tarımcı kadınların en az kırk bin yıl önce uygarlık yolunda dev bir adım kabul edilen ipi bulması, ardından düğümü, örgüyü, dokumayı keşfetmesi, evrensel yaşam ağını ve kişinin yazgısını da dokuduğuna inandırdı insanları. Daha sonra üretimde ve üremede bolluk olması için büyü yapmayı da öğrenen kadınlar böylece soyutlamaya, kurgulamaya geçerek tinsel güç kazandılar. Kadın saçı, gücün bolluğun simgesi oldu. Tüm büyülü bağlar, ipler, yılanlar tanrıçanın başındaki saçların yerini aldı. Kadın saçı giderek erkek cinselliğini denetleyen, tutsak eden, yeri geldiğinde öldürebilen büyülü bir güç haline geldi. Erkek örgütlenmesi olan devlet ortaya çıktığında kadınların gizemli gücü hâlâ sürmekteydi. Tek Tanrılı dinlerden önce bu “güçlü kadın” imajını bir tehdit olarak gören erkeklerden buna karşı gelen yanıt ise kadın saçını bağlamak, kapatmak, örtmek ve kadın saçına yüklenen gizemli güçleri erkek sakalına/bıyığına yüklemek şeklinde oldu. Bu, kadın karşıtı yorumlar tek Tanrılı dinlerden çok önce bütün dinleri, felsefeleri etkiledi. “Bağlamak, kapatmak, örtmek” kavramları, tesettürle ve kadını “sınırlama, denetleme, tutsak etme” kılgısıyla örtüşerek günümüze dek geldi.
(Payel Yayınları, 2004)